نحوه عملکرد جراحان ارتوپد، نسبت به درمان استئوپروز در بیماران مبتلا به شکستگی های استئوپروتیک

زمینه: یکی از شایع ترین انواع شکستگی در سنین بالا شکستگی های استئوپروتیک می باشد. متاسفانه تحقیقات نشان داده است آمار ناتوانی و مرگ و میر حاصل از این نوع شکستگی ها بسیار بالا است، از طرفی شانس تکرار شکستگی پس از شکستگی اولیه افزایش می یابد که این مطلب یادآور این حقیقت می باشد که پیشگیری از شکستگی های استئوپروتیک ضرورتی غیر قابل انکار است، لذا بران شدیم تا بدین وسیله نحوه درمان بیماران پوکی استخوان توسط جراحان ارتوپد را ارزیابی کرده و نقاط ضعف آنها را دریابیم تا با تصحیح روش برخورد صحیح با شکستگی های استئوپروتیک از میزان تکرار شکستگی، ناتوانی و مرگ و میر این نوع شکستگی ها بکاهیم.روش کار: در این مطالعه 920 بیمار با شکستگی استئوپروتیک که به سه بیمارستان مراجعه کرده اند و دارای مشخصات مورد نظر می باشند مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی نحوه درمان جراحان ارتوپد اطلاعات نحوه تشخیص و درمان از پرونده بستری و از پرونده مراجعات بعد از ترخیص به درمانگاه استخراج و مورد استفاده قرار گرفت. سپس با توجه به تست ها و داروهای تجویز شده و ارزیابی نحوه درمان و عملکرد ارتوپدها پس از جراحی می توان دریافت که آیا یک متخصص ارتوپد در مورد درمان پوکی استخوان با بیمار خود تعاملی صحیح دارد یا خیر.یافته ها: تنها %8.2 از جراحان ارتوپدی به بیماران با شکستگی های استئوپروتیک می گویند که استئوپروز دارند. در این مطالعه نتایج حاکی از عدم تشخیص و درمان صحیح و مناسب می باشد. این مطلب خود بیانگر عدم وجود آموزش مناسب در این زمینه به جراحان ارتوپد می باشد.نتیجه گیری: ما اعتقاد داریم در برخورد با یک بیمار با شکستگی استئوپروتیک جراحان ارتوپد نباید تنها به درمان شکستگی بپردازند و بلکه می بایست متوجه بیماری خاموش زمینه ای خطرناک بیمار باشند و برای کنترل و درمان استئوپروز تدبیری مناسب اتخاذ کنند.